Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Και πάλι παυση...

Απογοητεύτηκα. Αυτό είναι, απογοητεύτηκα. Το παθαίνω που και που, μην ανησυχείτε. Θα μου περάσει. Είπα όμως οτι είναι καιρός να γράψω μια φορά κι εγώ τι νιώθω όταν είμαι απογοητευμένος.

Προς όλους για αρχή. Είστε τελείως ηλίθιοι. Ζωάδια! Δεν μπορώ να καταλάβω καν γιατί κάθομαι και σας δίνω σημασια πια. Υπάρχουν ακόμα άτομα που θέλουν να παραμείνουμε στην ευρώπη και είναι υπέρ του μνημονίου. Σκατά. Υπάρχουν άτομα που υποστηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα λες και είναι θρησκεία. Σκατά στα μούτρα τους, δεν ξέρουν καλά-καλά τι είναι τα χρήματα και ο καπιταλισμός και τα υποστηρίζουν κι απο πάνω. Τόσα ξέρουν, τόσα λένε. Φοβούνται και μην μας κρατάει μούτρα η ευρώπη αμα κάνουμε πως βγαίνουμε. Τολμούν ακόμα και να χρησημοποιούν παιδιά στις διαφημίσεις για να μας πείσουν! Αλλα καλά χαιβάνια είναι και αυτοί που πείθονται. Σου πάει καρδιά να βοηθήσεις τέτοια άτομα?

Υπάρχουν ακόμα άτομα που ψηφίζουν. Ναι, είμαι απογοητευμένος και με αυτό, απογοητεύομαι επειδή υπάρχουν ακόμα άτομα που θέλουν μεν αλλαγή, αλλα θέλουν κάποιος άλλος να την κάνει για πάρτη τους. Παραπονιούνται και βρίζουν τους πολιτικούς που οι ίδιοι ανεβάσανε, αλλα κάποιος πρέπει να τους ελέγχει, έτσι δεν είναι? Μην μείνουν τα πρόβατα χωρίς βοσκό, κατευθείαν φρικάρουν.  Κάποιος δεν πρέπει να μας γαμάει για να έχουμε κάποιον να κατηγορούμε? Μας αξίζει ρε. Γίνονταν σκάνδαλα συνεχώς και κανένας δεν παραπονιόταν, και τώρα μας τσούζει που λουζόμαστε τα αποτελέσματα, ε υποκριτάκια μου? Βλάκες, μπουμπούνες. Άτομα ευθυνόφοβα, που απλώς με κάνουν να τα λυπάμαι. Τι, υποτίθεται οτι πρέπει να ενδιαφέρομαι για το καλό του κόσμου όταν ο ίδιος έχει τάσεις αυτοκαταστροφής? Να πάνε να γαμηθούνε, το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να μην τους εμποδίσω. Θα βγεί και σε καλό, να ψοφήσουν οι ηλίθιοι μπας και ανέβει ο μέσος όρος ευφυίας στον πλανήτη. Άμα πια.

Φοβόμαστε την ανεργία (ή πιο σωστά, οτι αν δεν δουλέψουμε δεν θα έχουμε χρήματα, την ανεργία σκέτη δεν την φοβάται κανείς, να λέμε τα πράγματα σωστά) και την φτώχεια αλλα ταυτόχρονα θέλουμε να παίρνουμε δάνεια και iphone. Μη χέσω μπουρτζόβλαχοι που θέλετε και iphone.

Και καλά, έχουμε γεμίσει μαλάκες. Χέστους αυτούς. Δεν μπορώ να ενδιαφερθώ σοβαρά με τέτοια άτομα, απλά δεν μπορώ. Αλλα κακά τα ψέμματα, υπάρχουν και κάποια άτομα που ενδιαφέρονται πραγματικά, και κατα την γνώμη μου ο αναρχικός χώρος έχει την πληθώρα αυτών των ατόμων, τα οποία για αυτόν τον λόγο είναι άτομα που τα σέβομαι. Όμως καταλήγω να λυπάμαι γενικότερα για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα μας σαν χώρος, ακόμα και όταν τα έχουμε στοχοποιήσει σωστά, ή έστω όσο μέρος του χώρου το κάνει. Παράδειγμα προς αποφυγή, μπάτσοι και φασίστες. Υπάρχουν ολοένα και αυξανόμενοι φασίστες, ρατσιστές και χρυσαυγίτες. Και τι, νομίζουμε οτι αν δείρουμε έναν φασίστα θα εξαφανίσουμε τον ρατσισμό? Ούτε κα τα μυαλά δεν του αλλάζουμε, μην πω οτι τον ενισχύουμε κι όλας. Εντάξει, δεν λέω να μην κρατάμε μια αμυντική στάση απέναντι σε αυτά τα ούρουκ-χάι, αλλα αντί να δούμε το τι προκαλεί τον ρατσισμό και να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε, καθόμαστε και ασχολούμαστε με τα ασπόνδυλα παράγωγα του προβλήματος. Είμαστε σαν την οδοντόκρεμα που διώχνει τον πόνο απο τα δόντια, δεν φτιάχνει όμως την πληγή η οποία μεγαλώνει ανεξέλεγκτα, και κάποια στιγμή πάει το δόντι. Λίγη σοβαρότητα δεν έβλαψε ποτέ... και θα ξαναπώ πως με τις πορείες δεν διώχνουμε τον φασισμό, ούτε καν τον μετράμε. Απλά δείχνουμε την παρουσία μας, δενόμαστε - ότι κι αν σημαίνει αυτό, γιατί εγώ απλά λέω πως με τις πορείες απλά νιώθεις πως ανήκεις σε ένα μεγαλύτερο σύνολο - αλλα μέχρι εκεί πάει και όχι παραπάνω. Ρεαλισμός παρακαλώ. Πλέον τον απαιτώ. Ειναι αναγκαίος.

Ας μην πω το πως φερόμαστε ως προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν λέμε να καταλάβουμε πως αυτή είναι η πηγή των προβλημάτων μας, αν και όλα τα γαμημένα προβλήματα γυρνάνε στην τελική στα λεφτά. Ρε λες να φταίει αυτό? Όταν λέω πως η οικονομία είναι η μητέρα της πολιτικής, συνήθως μου λένε "δεν νομίζω". Λες και έχει σημασία το τι νομίζει ο καθένας, ακόμα και εγώ ο ίδιος. Λες και ο κόσμος είναι έτσι όπως τον νομίζει ο καθένας με την αποψάρα του. Ο κόσμος θα συνεχίσει να είναι όπως είναι ανεξάρτητα με το τι νομίζει ο οποιοσδήποτε. Και αν πας να κάνεις μαλακίες σύμφωνα με την αποψάρα σου που τυχαίνει να είναι διαφορετική απο την γαμωπραγματικότητα και δεν στηρίζεται πουθενά, όλο κάτι θα πάει στραβα. Απλό. Βάλτε τα "δεν νομίζω" εκεί που ξέρετε και δείξτε μου στοιχεία μπας και καταλήξουμε σε κανα λογικό συμπέρασμα. Μιλήστε λογικά. Λογικά γαμώτο. Βάλτε τα κεφάλια σας να δουλέψουν ή χαθείτε. Και τα δύο είναι εξίσου καλά σενάρια.. Ή ωριμάζουμε ή χανόμαστε. Και τα δύο είναι καλύτερο απο το να υπάρχουμε απλά για να υπάρχουμε.

Ειλικρινά φοβάμαι πως δεν ξέρουμε καν να λειτουργούμε λογικά. Μάλλον κάπου ξεχάσαμε τον τρόπο. Και άνθρωπος χωρίς λογική, τι σκατά είναι? Το μόνο πράγμα που μας ξεχωρίζει απο τα υπόλοιπα ζώα είναι το μυαλό μας. Αν είναι να μην το χρησιμοποιούμε είμαστε απλώς κρέατα που σέρνονται. Και έτσι θα αντιμετωπίζω όποιον φέρεται έτσι για να τα έχω κι εγώ καλά με την πάρτη μου.

1 σχόλιο:

  1. Φίλε μου δυστυχώς, δεν έχεις κατανοήσει σε βάθος το κοσμό-ιστορικό φαινόμενο που φέρει το όνομα φασισμός.Σου συνιστώ να ασχοληθείς και να αφιερώσεις λίγο απ'τον ελεύθερο σου χρόνο στην μελέτη αυτού,καθώς και με τους ιστορικά δικαιωμένους τρόπους αντιμετώπισης του.Ένας εξ'αυτών αν θες κατά την γνώμη μου,ο οποίος είναι και βαρύνουσας σημασίας ειναι η φυσική σύγκρουση σε επίπεδο δρόμου,διότι είναι εντελώς παράλογο να θεωρείς πως μπορείς να νουθετήσεις διαμορφώνοντας μία σχέση διαλεκτική, άτομα που επιδίδονται δια μανίας στην θραύση μελαψών κεφαλών.Μην ξεχνάς ότι οι αντιφασιστικές περιπολίες που έδρασαν την δεκαετία του 75-77(Γερμανία,Αγγλία,Γαλλία και αλλού) μέχρι και τις αρχές του 80 κατάφεραν και ισοπέδωσαν τις φασιστικές γκρούπες οι οποίες σημειωτέον ήταν αρκετά ποιο ρηξικέλευθες, και όσων αφορά τις ακέραιες πολιτικές πεποιθήσεις τους, και την αδιαλλαξία που επέδειχναν ως προς αυτές, αλλά πάνω από όλα στις τακτικές πολέμου που χρησιμοποιούσαν και την φιλοπόλεμη διάθεση απο την οποία διαπνέονταν.Από την άλλη ο μαχητικός αντιφασισμός εκείνης της περιόδου δεν έφερε κάποια συνολικά πολιτικά χαρακτηριστικά,χωρίς απαραιτήτως να σημαίνει κάτι αυτό.Σίγουρα οι ιστορικο-πολιτικο-κοινωνικες συνθήκες του 2013 δεν προσομοιάζουν ούτε κατά το ελάχιστο με εκείνες του 77.Το μόνο βέβαιο είναι ότι χρέος του κάθε αντιφασίστα που σέβεται τον εαυτό του, καθώς και του προγενέστερους που έπεσαν με τιμή για ένα τόσο σημαντικό σκοπό είναι να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα,να παράγει λόγο να έχει δράση και προπάντων να πράττει αντιφασιστικά,είτε αυτό λέγεται καταβαράθρωση ενός φασισταριόυ στο δρόμο,είτε αποδομώντας τον φιλοφασίζων κυρίαρχο λόγο αναδεικνύοντας τα αντιφασιστικά ιδεώδη στον τόπο εργασίας του στις παρέες του στο σχολείο και σε όποιο άλλο δημόσιο κοινωνικό πεδίο..συντροφικά
    Αν έχεις όρεξη για περαιτέρω ανάλυση,είμαι όλος διάθεση..ολοκληρώνω το μεταπτυχιακό μου πάνω στον φασισμό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ κρατήστε το περιεχόμενο του σχόλιου σας σχετικό με το θέμα του άρθρου.